شبکه‌های پتری (Petri net) در سال ۱۹۶۲ توسط معرفی شدند. شبکه‌های پتری ابزار قدرتمندی برای هستند و قدرت توصیف بیشتری را نسبت به فراهم می‌کنند. شبکه‌های پتری علاوه بر اینکه دارای ساختار و رفتار صوری هستند، قابلیت نمایش گرافیکی را دارند که به همین سبب مدل سازی توسط آنها را آسان می‌کند.یکی از دلایل موفقیت شبکه‌های پتری سادگی آنهاست که البته این سادگی گاه مدل کردن سیستم‌ها یپیچیده را دشوار می‌سازد . امکانات زیادی به مدل اولیه شبکه پتری اضافه شده‌است تا قدرت مدل سازی آن را افزایش یابد و بتوان آن را در زمینه‌های مختلف به کار برد.